حالم از خودم که عرضه نداشتم به قولی که داده بودم عمل کنم بهم می خوره.
پسرم, وقتی عرضه نداری تضمین نده. وقتی می دونی که نمی تونی تضمین نده که فلان اتفاق دیگه نخواهد افتاد. ولی وقتی تضمین دادی باید پاش وایسی. یعنی چی؟ یعنی اینکه اگه حتی حس بشه که برخلاف قول شما داره اتفاقاتی می افته باید جرات پذیرش شکست را داشته باشی. یعنی عین یه مرد بری جلو بگی: من بی عرضه تر از این حرفا بوده و هستم که بتونم به تضمینی که داده ام عمل کنم پس لطفا بنده را از کل مسیولیت هایم عزل نمایید.متشکرم.